Depremde 79 saat enkaz altında kalan anne, 6 çocuğunu kaybetti.
Hatay’da KAHRAMANMARAŞ merkezli depreme evinde yakalanan ve 79 saat sonra enkazdan kurtarılan Selma Hasar (42), 6 çocuğunu kaybetti. Depremin ardından eşiyle birlikte Mardin’e yerleşen Selma Hasar, “6 çocuğumla birlikte koridordaydık. O anda düştük. Sanki tavana çarpıp yere düştüm. Ardından seslendim. çocuklarımın isimlerini tek tek. Büyük oğlumun ve en küçük 2 çocuğumun sesini hiç duymadım. Seher beni aradı, onunla konuştum. Vedalaştık. Özkan bana ‘Affedersin anne, eğer beni affet’ dedi. Seni üzdüm.’ Özkan benim en güçlü oğlumdu, ‘Kardeşlerinizi çıkarın dışarı’ dedim. Özkan ağlayarak, ‘Anne göğsümde kocaman bir taş var, nefes alamıyorum’ dedi. “O an umudumu kestim” dedi.
Çocukları Mehmet (24), Seher (23), Özkan (22), Ahmet (16), Berat (12) 6 Şubat 2023’te Kahramanmaraş merkezli depreme yakalanan Selma Haram (42), İzmir’deki evinde. Hatay Odabaşı İlçesi Öğretmenler Sitesi. ve Yağmur (8) ise enkaz altında kaldı. Anne Hasar, depremden 79 saat sonra arama kurtarma ekipleri tarafından enkaz altından kurtarılırken, çocukları ise hayatını kaybetti. Bacaklarından yaralanan ve fizik tedavisine devam eden Anne Hasar, eşi Abdurrahman (52) ile birlikte memleketleri Mardin’e yerleşti.
Üniversitede okuyan çocukları Mehmet ve Seher için depremden 1,5 yıl önce Hatay’a yerleştiklerini belirten Selma Hasar, “6 Şubat akşamı kardeşleri oğlum Mehmet’e doğum günü sürprizi yapacaklardı ama olmadı. Ondan küçük olan kızım Seher 23 yaşındaydı. Özkan ise 22 yaşındaydı.” Ahmet 16, Berat 12, Yağmur ise 8 yaşındaydı. Depremde hepsi şehit oldu. Depremden önce Mehmet ve Seher Hatay’da üniversitede okuyorlardı. Mehmet gastronomi öğrencisiydi, kızım Seher ise edebiyat son sınıf öğrencisiydi. 5 Şubat gecesi yemek yedik, çay içtik ve “Sonra gece 01.00 sıralarında uyuduk” dedi.
‘BU ACIYA KELİMELER YETMİYOR’
Selma Hasar, deprem anını ve sonrasında yaşadıklarını unutamadığını belirterek, “Deprem anında uyandım ama başım dönüyor sandım. Büyük oğlum ‘Anne, bir şey var’ diye bağırdı. deprem.’ Küçük çocuklarımı alıp dışarı çıkacaktık. Kapıya yakındı, çocuklar kapıyı açıyordu. Hem yukarıdan hem de uzaktan sesler geliyordu.” Sanki yer yarılıyordu. 6 çocuğumla arka arkaya koridordaydım. Ben onların arkasındaydım. Hepsi bana döndü, gözlerimin içine baktılar ve ‘Anne’ dediler. O anda düştük. Sanki tavana çarpıp yere düştüm. Yüz üstü düştüm ve bacağım tam altımdaydı. Geriye kalmıştı. Daha sonra çocuklarımı aradım, isimlerini tek tek söyledim. En büyük oğlumun ve en küçük 2 çocuğumun sesini hiç duymadım. Diğerleriyle konuştuk. Seher beni aradı, onunla konuştum. Vedalaştık. 22 yaşındaki oğlum Özkan’la konuştuk. Oğlum bana ‘Bana adalet ver’ dedi. “Anne, seni üzdüysem beni bağışla” dedi. Daha sonra Ahmet konuştu. En güçlü oğlum Özkan’dı, evin ağır yükünü o üstlenirdi. Ona seslendim ve “Kardeşlerinizi çıkarın ve gidin” dedim. Özkan ağlayarak, ‘Anne göğsümde büyük bir taş var’ dedi. ‘Nefes alamıyorum’ dedi. O an aslında umudumu kestim, sonra bayıldım ve kendimden geçtim. Hava da soğuktu, günlerce susuz ve aç kaldık. Bu acıya kelimeler kifayetsiz kalıyor, kelimelere kifayetsiz kalıyorum. Artık yıldönümü olacak. Böyle dururken bize bakmayın, yaşıyormuş gibi görünürüz ama gelin bir de kişiye bakın. Gördüğüm kabuslardan dolayı uyuyamıyorum. Pek çok psikiyatrik ilaç kullanıyorum. Stres ve stresten guatr oldum. Eşim de hasta ve yemek yemiyor. “Önceden biraz daha iyiydim ama yıldönümü yaklaştığı için bir aydır hastayım” dedi.
Abdurrahman Hasar, depremden 2 gün önce hasta annesini ziyaret etmek için Mardin’e geldiğini ve bu nedenle pişmanlık duyduğunu söyledi.
